موانع مشارکت بهره‌‌برداران در اجرای طرح‌های مرتعداری استان ایلام (مطالعه موردی: بهره‌برداران شهرستان ملکشاهی)

عدم مشارکت جوامع محلی و مشارکت‌های منفعلانه در مدیریت منابع طبیعی و نبود زمینه‌های مدیریت بومی و عدم استفاده‌ی مؤثر از جوامع محلی در تصمیم‌سازی، تصمیم­­گیری و عدم حضور ذینفع‌ها و ذی‌نفوذها و تصمیم‌گیران محلی در برنامه‌های حفاظت آب و خاک، موجب ناکارآمدی برنامه‌های دولتی در حفاظت منابع طبیعی گردیده است؛ بنابراین این پژوهش به‌دنبال یافتن پاسخی مناسب جهت این سؤال است که چرا تعداد محدودی از بهره‌برداران شهرستان ملکشاهی نسبت به فعال­سازی طرح‌های محدوده عرفی خود اقدام نموده و برخی دیگر تمایل چندانی به مشارکت در این کار ندارند؟ این پژوهش از لحاظ میزان نظارت و درجه کنترل میدانی و از نظر روش دستیابی به حقایق و داده­پردازی از نوع پژوهش‌های پیمایشی و از نظر نحوه گردآوری داده‌ها توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مرتعداران شهرستان ملکشاهی تشکیل دادند که 251 نفر می‌باشند. حجم نمونه بر اساس جداول مورگان و تاکمن 152 نفر انتخاب شد. در این پژوهش نمونه‌گیری به روش طبقه­بندی متناسب صورت گرفت و برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه با روایی و پایای مناسب از مقادیر آلفای کرونباخ برای پایایی پرسشنامه استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که در این تحلیل پنج عامل با مقادیر ویژه بالاتر از 1 قرار دارند که در مجموع 305/62 درصد از واریانس کل عامل­ها را تبیین می­کردند که عبارتند از: موانع مدیریتی، موانع اقتصادی، موانع اطلاعاتی و ارتباطی، موانع آموزشی و ترویجی و موانع فرهنگی و روانشناختی که عامل اول (موانع مدیریتی) با مقدار ویژه 259/6 بیش‌ترین سهم (049/19 درصد) و عامل پنجم (موانع فرهنگی و روانشناختی) با مقدار ویژه 795/2 کمترین سهم (166/7 درصد) را در تبیین واریانس کل داشتند؛ بنابراین می­توان با رفع موانع مدیریتی و با مهیا ساختن زیر ساخت­های مناسب اقتصادی گامی در جهت افزایش مشارکت بهره‌برداران برداشت.